Ik stond op de rit voor een trachelectomie, dat is een ingreep waarbij ze de baarmoederhals + omliggend weefsel verwijderen en daarnaast de lymfklieren in het kleine bekken. Als baarmoederhalskanker uitzaait dan is dat eigenlijk altijd via de lymfvaten naar deze klieren, alvorens het het lichaam in gaat.
Ik had inderdaad een pap 3b, maar bij de biopten werd al een klein plekje gevonden dat verdacht veel op kanker leek, de rest was CIN 3. Daarna een lis.. dat zag er goed uit op de CIN 3 na dan. De lis was niet om te behandelen, maar om meer weefsel te onderzoeken. Door de `goede` uitslag werd het een conisatie, een diepe, d.w.z. tot in het baarmoederslijmvlies. Uit het weefsel van de conisatie kwam, tegen de verwachting in, dat er nog meer tumorplekjes gevonden zijn. Klein welliswaar, maar een aantal milimeters ingegroeid. Om die reden werd mij maanden later geadviseerd de lymfklieren te laten verwijderen en weer een half jaar later werd ook de trachelectomie `aangeboden`, i.v.m. pap 2 en virus nog gevonden… Er was discussie over het risico van uitzaaiing.. de één zei 1%, de ander 5 a 10 en weer één zelfs 20%. Na veel speurwerk lijkt het toch dichter bij de 1 tot 5 te liggen,blijkt uit onderzoeken en doordat ik een jaar verder ben is dat weer gezakt. Nu weer een paar maanden verder, na me niet geopereerd te hebben heb ik pap 1 en virus weg. Plaatselijk dus alles in orde, het risco van uitzaaiing blijft.
Met mijn verhaal wil ik je niet onnodig afschrikken.. pap 3b is meestal CIN 3 en zelden al kanker. CIN3 moet behandeld worden, maar is nogmaals geen kanker. Het is heel goed te behandelen.. daar ga je niet dood aan!!! Onthoud dat goed.. het is ernstig, maar te behandelen!
Maar je hebt recht op het gevoel je wel zorgen te maken, dat is een hele normale reactie op een abnormale situatie. De kloof tusen jou en ander zal er nu wel even zijn.. het is niet hen lijf waarin dit afspeelt, een ander, zelfs jouw partner, heeft niet die zorg die jij nu hebt en dat is heel lastig. Vervelend ook dat je al zoveel op je bordje hebt.. ik had dat toen ook toevallig.. Precies een jaar geleden kreeg ik de uitslag van mijn uitstrijkje. Ik was net mama geworden en had thuis een 4 maanden oude baby met koemelkallergie en die veel moest huilen. Om die reden zat ik bij de dokter toe zij zei.. o ja….nog iets…je uitstrijkje is niet goed. Ik vergeet dat gevoel nooit meer.. de grond zakt onder je voeten. Twee verhuizingen achter elkaar, waarvan één naar een nieuwbouwwoning waar van alles geregeld moest worden. Ik kreeg de conisatie en moest herstellen. Kreeg netelroos, wat ik nog steeds heb en de ene kwaal na de andere die niets met de kanker te maken had. We hadden een bruiloft gepland op 8-8-8, heel leuk, maar ook stressvol. Deze moesten we bijna cancelen vanwege het plotselinge bericht op mijn voicemail (!) dat ik geopereerd moest worden.. ik was toen net weer begonnen met werken en opbouwen van mijn leven. Ellende op ellende… het was een zwaar jaar, maar anderzijds moet ik nu ook stellen dat het er allemaal goed uitziet, garanties krijg ik nooit.
Met de zorgen leer je omgaan en de tijd doet ook veel. Vroef of laat pak je de draad weer op en is het slechts een nare periode uit je leven. Geef jezelf de tijd dit proces te lopen en te verwerken.. het heeft veel impact en je geest moet ook helen na zo'n tijd.
Nogmaals.. op dit moment , als je alle feiten op een rij zet voor jezelf, dan heb je onrustige cellen (wel of geen voorstadium) en bestaat daar een goede behandeling voor. Onrustige cellen zaaien niet uit. Als uit al die biopten geen kanker naar voren is gekomen is dat een goed teken naast de uitslag CIN 3 , die natuurlijk meer dan vervelend is. Realiseer je dat ze heel veel kunnen tegenwoordig. Ik hoop dat dit helpt een beetje rustig te blijven in deze moeilijke tijd.
Werk je trouwens? Zo ja dan zorg dat je genoeg tijd voor jezelf hebt, desnoods de ziektewet in, je hebt nu al je energie voor jezelf nodig. Tenzij werk je goed afleidt, dan is het natuurlijk prima!
Ik ga je mailen zodra ik de arts heb gesproken!
Hou je haaks!!!
Ester