Pap3B/CIN3,binnen 1 maand gehlopen, snel of normaal? en meer vragen...

  • Kirsten

    Hallo,

    Ik heb vorige week te horen gekregen dat mijn uitstrijkje niet goed was. Pap 3B. Je schrikt je rot!! Afgelopen maandag gelijk al voor een colposcopie geweest, waarbij ze wel een stuk of vijf biopten hebben afgenomen. Nu is het afwachten op de uitslag en dat duurt een week of twee. Erg vervelend en het geeft zo'n onrustig gevoel. Iedereen kan er nog zo luchtig over doen, maar als je het een en ander erover leest, dan is het wel heftig allemaal.

    Ben zelf erg emotioneel. Wisselt een beetje. Weet ook niet wat me nu te wachten staat allemaal…

    Iedereen sterkte met alles in ieder geval!!

    Groetjes, Kirsten.

  • maaike

    hoi Allemaal,

    Vanaf begin februari volg ik dit prikbord al, ik heb een keer de behoefte gehad om te schrijven, terwijl ik schreef ben ik heel erg emotioneel geweest. Helaas heb ik iets niet goed gedaan ( met controlegetal) en werd alles wat ik geschreven had verwijderd. Daarna geen puf meer gehad om te schrijven tot nu.

    Woensdag 25 -2 heb ik een conisatie gehad.Na pap 3b cin3.

    Opzich viel me dat erg mee. Herstel gaat best heel snel. Na 1,5 week alles weer opgepakt, en ben weer lekker aan het werk.

    Gister uitslag gehad.

    Helaas nog niet goed,in de snijvlakken zit nog meer cin3 wat verwijderd moet worden.

    Ik moet dus weer door de malle molen en moet wachten tot half mei voordat ik weer onder het mes mag.

    Ze geven aan dat het geen kanker is maar dat wil ik toch eerst graag heeeel zeker weten.

    Het blijft een onzekere situatie.

    De omgeving weet het allemaal heel goed.

    Joh het is geen kanker dus wees blij en opgelucht!!!

    Nou blij voel ik me van verre . Van mij mogen ze die hele baarmoeder eruit halen.

    Ik ben 40 heb 2 kids.

    Helaas doen ze dit niet snel.

    Ik hoop dat ik het van me af kan zetten want dit is geen leven met deze onzekerheid.

    Liefs Maaike

  • Martinavanbavel

    Hallo Allemaal weer!

    @ Maaike…jee, wat vervelend dat je er weer doorheen moet! Dat is echt fikse pech he! Ik vraag mij af hoe dat dan komt, zouden ze niet genoeg hebben weggesneden? Zijn ze te zuinig geweest of is het puur toeval?

    Fijn dat je snel opgeknapt bent! Goed gedaan!

    Waarom moet je nu zo lang wachten? Heeft dat met het herstel proces te maken?

    Ik kan mij heeeeeel goed voorstellen dat je het er heel moeilijk mee hebt hoor! Ik had het er ook heel moeilijk mee, moeilijker dan ik zelf ooit had gedacht. Dacht dat ik een nuchter persoon was die alles wel aan kon…not!

    Waarschijnlijk zul jij het ook pas van je af kunnen gaan zetten als het achter de rug is en de uitslag positief zal zijn, logisch toch?

    Hoe is het nu met je????????

    Het lijkt wel of het erg vaak zo is, artsen geven aan dat het geen kanker is, klopt ook wel…maar het zijn wel slechte cellen, en als het goed was geweest laten ze het wel zitten toch? En tuurlijk, het is nog maar het begin, voorstadium, blablabla…maar ja…het zit er wel he! En niemand weet hoe snel het zich ontwikkeld, niemand weet wat het bij jou doet. Dus….toch maar snel er uit, oh? Dus dan is het toch wel wat minder “niet ernstig” dan zo lekker plastisch gezegd wordt?

    @ Monique, hoe is het nu met je? Weet je al wat? Heb je nog steeds bloedingen?

    Kan mij heel goed voorstellen dat je zo iets hebt van “haal alles er maar uit” maar of je daar daadwerkelijk beter van wordt is nog wel de vraag hoor, tis een fikse operatie met langdurige gevolgen, mijn gevoel zegt ook, weghalen, alles wat ik niet nodig heb kan er uit, maar de Gyn heeft mij goed uitgelegd wat de risico's en gevolgen daarbij zijn en daar ben ik toch even over gaan nadenken…

    Denk dus wel even goed na voor je dat echt gaat doen hoor, praat met je Gyn er over of het echt nodig zal zijn.

    Ik hoop van harte dat er niets aan de hand is met je!!!

    Laat je het even weten??

    @ Kirsten!! Heel veel sterkte meid…we weten waar je door heen gaat!!!! Hou je taai meid!!!!

    Gelukkig kon de gyn mij na een week al vertellen dat de snijranden in ieder geval schoon waren, dat was wel een opluchting. Ik weet niet waarom maar ik heb steeds het gevoel gehad dat er nog iets niet klopte, maar ik moet mij maar vasthouden aan de medische uitslag en die was goed. In juli moet ik op controle en dan zullen we weer verder zien.

    Helaas heeft het herstel bij mij wat langer geduurd, uiteindelijk heb ik ruim 3 weken gebloed en ook dagelijks wel wat krampen gehad, soms teveel pijn en ik heb zeker tot 2 weken na de operatie af en toe een paracetamol moeten nemen, mn als ik erg moe was aan het eind van de dag of als ik “ teveel” had gedaan. Ook ben ik heeeel erg lang erg moe geweest!

    Dat had ik zeker niet verwacht, de voorspelling was toch dat je na een week gewoon weer kon doorleven waar je gebleven was, helaas…dat deed ik ook maar werd genadeloos afgestraft!

    Het lange bloedden en vieze drab daarbij verliezen en de dagelijkse buikpijn kosten heel veel energie en dat weken lang…..dat is vervelend!

    Heb na 2.5 week de gyn gebeld en hij zei dat het wel eens kan gebeuren dat het langer blijft bloedden…tja…pech dus!

    Nu is het weer goed, bloedden is weg, en de pijn ook, (sinds een week!) wel ben ik mij nu heel bewust van alles, bij ieder pijntje of krampje in mijn buik denk je aan het gebeuren.

    Niet dat ik dan denk dat het weer zo ver is, maar gewoon….je staat er even bij stil.

    @ Astrid, tja, die sex is zeker niet onbelangrijk, ;) zolang je nog bloed is het beter geen sex te hebben, thans, geen penetratie enzo, dat is te begrijpen. Maar als alles hersteld is heeft het geen enkele invloed, lichamelijk. Gewoon proberen te genieten dus! Al voelt het ook de eerste keer weer raar…..thans, vond ik….

    Ernstig…tja. volgens mij is iedereen het wel met elkaar eens, medisch gezien zit je niet gelijk in de gevarenzone, maar emotioneel gezien kan het best even een zooitje zijn he! Buiten dat, zeg, als er geen risico was dan zeggen ze wel dat je over een jaar eens mag terug komen toch? Bij iedereen lees ik dat er toch wel een snelle behandeling is gekomen! Luister, dat doen ze niet als je geen risico loopt!

    Tuurlijk…..het is nog geen serieuze BMHK maar ja, je zit wel in het voorstadium en het is wel het begin, ik ben in ieder geval op gehouden met het precies uitleggen van in welk stadium ik zat/zit, simpel, het begin van BMHK en gelukkig, zoals het er nu uit ziet, hebben ze alles er uit kunnen snijden en is het afwachten wat er gebeurd, of het terug komt of niet.

    Klinkt misschien niet altijd even leuk maar de korte feiten komen daar wel op neer, thans, mijns inziens!

    En het moment dat je te horen krijgt en je moet dealen met de uitslag van de gyn, dat is gewoon hoe dan ook flink balen! Dat maakt je onzeker, verdrietig, bang, en zorgt volgens mij bij de meesten wel voor een emotionele achtbaan! En terecht! Het is inderdaad geen wratje wat even weggehaald moet worden he!

    Kleine ingreep….amehoela….ze snijden een stuk van je baarmoederhals en mond weg…koste mij 3 weken bloedden! Rara hoe kan dat! Tuurlijk…het kan altijd erger..I know! En er zijn veeeeel ergere dingen in het leven, en jaja, we weten dat het weer goed komt en dat je er wel over heen komt…maar ondertussen moeten we er wel weer door heen en dat is gewoon knap klote!

    @ Patricia, hoe is het nu met jou? Al nieuws? Hoop ook van harte dat het bij jou hier bij blijft en zeker geen CIN3 is geworden!!

    Meiden…allemaal veel sterkte met wat er komen gaat en herstellen!

    Blijf het fijn vinden om iedereen zo te lezen, voel ik mij toch meer begrepen door…!

    Thx voor ieders aandacht en moeite om je eigen verhaal ook op te schrijven!!!

    Liefs…

    Martina

  • Finn

    Hoi Martina,

    Inmiddels heb ik de conisatie achter de rug.

    Op zich is het me redelijk meegevallen, ik was 's avonds gewoon weer thuis.

    Wel heb ik nog last van de ongemakken zoals bloedverlies en afscheiding.

    En verder ben ik nog steeds erg moe.

    Het is nu 2 weken verder, maar ik heb niet het idee dat ik volgende week weer kan gaan werken.

    De uitslag was goed, ze hebben alles weg kunnen halen en de snijranden waren schoon. Verder was aan het weefsel te zien dat het voorstadium was, zoals ze vooraf ook gezegd hadden.

    Tja, verder kan ik niks aan je verhaal toevoegen….. je verwoordt het precies zoals ik het ook voel!! Het is voornamelijk een emotionele achtbaan ja.

    Over 4 maanden moet ik terug komen voor de 1e controle.

    Nu ben ik opgelucht, de operatie is gelukt, ik heb het meest positieve nieuws gekregen wat ik maar kon krijgen. Ik kan weer ademhalen.

    Maar toch ben ik er ook nog veel mee bezig……

    Allemaal heel veel sterkte meiden!!

  • Martinavanbavel

    Hoi Finn,

    Wat ben ik blij om te horen dat anderen ook dat gevoel hebben, en dat het ook bij jou nog bloed en dat je ook nog zo moe bent! Er zijn echt wel momenten geweest dat ik dacht dat dat aan mij lag hoor!

    Ik ben na 1 week weer gaan werken, zou eerst weer 8u per dag gaan werken maar dat lukte gewoon niet…heb dus een week 4 u gewerkt, toen 6u en nu 8 uur sinds deze week.

    Ik weet wel, de volgende keer (hopelijk komt ie niet meer!) neem ik langer de tijd hiervoor!

    Dan maar maling hebben aan bedrijfsartsten en leidinggevenden! (wat bij mij de reden was dat ik al weer zo snel aan het werk ging…)

    En wat ben ik blij voor je dat ook bij jou de randen schoon waren en dat het hopelijk allemaal weg was!

    Meid…ik hoop van harte dat je over 4 maanden hetzelfde nieuws te horen krijgt, dat het niet terug is gekomen en dat het er goed uit ziet!

    Ook ik ben er nog veel mee bezig, logish he!

    Neem je tijd, praat er over, schrijf er over (waar je volgens mij meer begrip en een beter gevoel van krijgt…) en besef je gewoon dat het niet niets was waar je door heen bent gegaan en nog een tijdje zal gaan!

    Sterkte verder meid!

    Gr, martina

  • maaike

    hoi Martine,

    Bedankt voor je berichtje.

    Ze zouden bij mij een klassieke conisatie toepassen. Een kegeltje verwijderen met een mes. Tijdens de operatie bleek het weesel te zacht waardoor ze niet verder konden snijden de hechtingen hielden niet. Er is dus wel een klein stukje gehecht. De heeft de Gyn. me laten zien met een spiegel.

    Toen hebben ze het met een soort driehoek waarop aan een kant stroom stond

    ( ingewikkeld he) drie kwart rond weggehaald. Daarna hebben ze de wond afgedicht met een soort pur-schuim. In totaal is er 4,5 cm van mijn baarmoedermond af gehaald. Helaas blijkt dit niet genoeg.

    Ik heb ook geen idee hoe ze kunnen zien hoever ze moeten wegsnijden.

    Ik mag pas over 8 weken weer geopereerd worden omdat de wond eerst moet genezen. Anders is er een kans dat de cellen (die nu hard aan het werk zijn)

    verkeerd beoordeeld worden door de patholoog.

    Hoe is het nu met me?

    Ja wat zal ik erop antwoorden.

    Voor de buitenwereld hou ik me goed en kan ik relativeren.

    Ik heb ook geen zin om een oude zeur te worden, en mijn gevoel en intuïtie te moeten verdedigen. Iedereen om je heen zegt je moet positief blijven.

    Ja doei, lekker makkelijk gezegd!!!!

    Zodra ik alleen ben met mijn gedachte dan is het pure chaos.

    Ik zou eigelijk op de meest stomme momenten kunnen janken. En doe dat dan ook geregeld.

    Liefst lekker alleen of met mijn mannetje maar zeker niet met de kinderen erbij.

    We vertellen wel alles en leggen de dingen wel uit hoe ze in elkaar zitten.

    Na het ziekenhuisbezoek voor de uitslag belde mijn dochter van 11 me op.

    Hoi Mam, hoe is het met je? Is het geen kanker!!

    Zij verwerkt ook alles in haar zelf dus die zorg heb je er dan toch ook nog wel bij.

    We moeten dus wel opletten dat de kids alles meekrijgen maar om mij te beschermen niets laten merken.

    Het is nu ruim 2 weken gelden dat ik ben geholpen. Ik heb niet veel bloed verlies meer. Maar als ik teveel doe dan fluit mijn lichaam me terug.

    Dan is het net of ik weer rugweeen heb.

    Sporten en tillen mag ik voorlopig niet. Ze zijn veel te bang dat de boel alsnog losschiet.

    Op het moment dat de gyn mijn baarmoedermond met een wattentipje aanraakte begon het weer te bloeden het weefsel is dus heeeeel kwetsbaar.

    Het liefst zou ik nu de hele dag heel druk bezig zijn om maar niet te hoeven piekeren en malen.

    Inderdaad ik bevind me in een achtbaan.

    Ik wens iedereen nog veel sterkte en ondanks alle ongemakken een weekend met mooi weer zodat we het lentegevoel krijgen.

    Groetjes Maaike

    Nou dan snap je het al ik weer janken.

  • anouska

    hallo allemaal,,

    ik ben een jonge vrouw van 33 jaar, moeder van 5 prachtige en schattige kindjes,,ik heb sinds mijn laatste van nu 2 en half jaar oud een spiraal opnieuw laten zetten,,kreeg vanaf 2006 last van geur en veel witte vloed/afscheiding,,ik belde naar de dokter en faxde t medicijn door naar de aphotheek,,eerst 3 a 4 keer per jaar,,leek normaal zei de dokter en ik steeds vragen hoe kan dat, hoe komt t enz,,toen ik mijn spiraal liet plaatsen hadden ze een cyste aan me eierstok gevonden maar dat bleek normaal te zijn i.v.m eerdere spiraal en dat daar vaker vrouwen last van hadden/hebben,,dus al met al, we kijken dr later nog eens naar en kijken of hij weg is of verder gegroeit is,,ben nooit meer terug gegaan, toen, nu ongeveer half jaar tot een jaar kreeg ik last van bloedingen,,eerst alleen met bepaalde standjes en na sex gemeenschap,was vervelend maar dat zou vast komen door me spiraal die tegen die cyste aan zat ,,waren mijn gedachtes,,tijdje daarna begon ik ook in gewone standjes na de sex gemeenschap te bloeden,,maar d8 nog steeds van me spiraal waar ik met wat gesprekken met me man mee eens was om maar weer eens aan de pil te gaan,ik heb een vrij druk leven en dagen vliegen voor mij voorbij,,maar mijn man viel op dat ik zo vaak en snel weer mijn mentruatie kreeg,,dacht inderdaad dat is niet goed,,ik was egt eerlijk waar dr helemaal overuit dat alles zou verdwijnen als die spiraal eruit ging,,afspraak bij de dokter en toen ik kwam schreef hij een verwijs kaart in plaats van de spiraal verwijderen en tsja vond t erg vreemd, maar goed dacht hij heeft t beste met mij voor en wil t even voor alle zekerheid na laten kijken,,afspraak gemaakt bij de gyno en 6 weken later was ik eindelijk aan de beurt,,nou ga u maar even zitten en wat kan ik voor u doen,,nou mevrouw ik heb last van geur, veel vocht, af en toe doe me buik pijn en ik bloed zo vreselijk vaak buiten mijn menstruatie, dus die spiraal moet eruit,,nou we gaan even kijken en heeft u wel eens een uitstrijkje gehad,,nou nee eerlijk gezegt niet, ik was toen zwanger heb afgebeld en zou opnieuw een oproep krijgen, maar heb daar of niet op gereageerd of ik heb niks gehad,,nou we gaan even kijken en zal ik die gelijk bij u afnemen,,nou handig dacht ik,,wel werd me eerst nog even gevraagt of dr nog een kinderwens is,,ik lach erbij en zeg nou we zijn daar nog niet helemaal overuit maar op dit moment absoluut niet,,ga u maar even liggen,,en terwijl ze de uitsrijk maakt begind t tog maar ontzettend en ook zeer abnormaal te bloeden,,dat waren trouwens ook de gyno dr eigen woorden,,ze had 2 buisjes en een potje de ene deed ze t bloed in en die andere 2 deed ze elk een watte staafje in,,ze ging ook nog even met een lange inwendige echo stok binnen kijken voor mijn spiraal en ze zeg nou dr is helemaal niets aan de spiraal te zien,,zit allemaal nog goed,,hier heeft u een doekje daar achter liggen maandverband en u mag u gaan aankleden ,,, oh okay das goed,,terwijl ik me broek vast wil maken denk ik das raar volgens mij zit me spiraal nog steeds waar die is,,vraag t nog ben ik al klaar,,ja hoor komt u maar zodra u klaar bent,,ik gedaan en ineens pakt ze een tekening met baarmoeder en leg mij uit hier zit de spiraal zit helemaal goed,,ik heb een uitstrijk genomen van u baarmoederhals en heb daar onrustige cellen gevonden en begon abnormaal te bloeden dat zag u toen ik alleen maar even heel zachtjes met t wattestaafje t aantikte,,kijk mevrouw dat hoort dus niet,,ik snap dat als de penis daar langs komt t zelfde effect zal hebben,,maar mevrouw wil u mij nou iets duidelijk maken want dit gaat allang al niet meer over mijn spiraal,,ja we kijken even hoe t met de afwijkende cellen is,,oh maar hebben wij t nu over de K,,ja zeg ze u bedoelt KANKER,,oh mij god wat zeg die vrouw nou ,,dit kan niet waar zijn,,stom verbaasd loop ik door t ziekenhuis om de potjes af te leveren,,heb natuurlijk me man alles gezegt met thuis komst van ze werk,,nou schat kan van alles zijn niet druk maken,,en iedereen zei wanneer hoor je wat nou 3 weken later 27 ste van deze maand maart,,nou dan zal t allemaal wel mee vallen anders zou je t veel sneller horen dus maak je maar niks druk bla bla bla,waren de reacties, nou zo ver zijn we niet gekomen 10 dagen later werd ik opgebeld,,de test zat teveel bloed in en kan op deze manier ook niet genomen worden,,de rest zoals chlamydia enz was allemaal inorde, maar dat wist ik ook te vertellen, heb 1 vaste partner maar goed alles kan,,ook de spiraal heeft dr niets mee te maken, dus blijft dr voor mij nog maar 1 ding over lijkt mij,,aangezien ze dus bij die afwijkende cellen ook een plekje gevonden te hebben en dat willen ze nu dus de 27 ste gaan weg happen van me weefsel,,biopsie heet dat geloof ik,,nou ik weet niet wat en hoe maar voel me zeker niet begrepen en niemand wil inderdaad t woord gebruiken want zolang we t niet horen is t dr ook niet,,nou nou nou wat een taboe allemaal zeg,,t val allemaal wel mee en als t zo is ach snijden ze t druit en klaar ermee, je hebt immers al 5 mooie kindjes,,nou wat een onzin, tuurlijk ben ik blij met al vele mooie kindjes te hebben, dus ja als t moet, weg ermee,,maar t is niet even een kies dat je laat trekken hoor,,ik ben bang,,ik wil en kan mijn gezin niet alleen laten,,ik voel iets dat niet goed zit,,maar zolang je geen uitslag heb mag je je niet rot voelen goh wat erg,,wat zou t dan nog meer kunnen zijn,,ik heb alles afgezocht en lijk net dokter anders ,, ga dr mee naar bed en sta dr mee op,,elke dag maar weer,,dat is nu 2 weken zo,,ga dat zo blijven en kom ik nu ook in die molen terecht van vreselijke huil buien, voorstellingen van hoe t allemaal ga zijn of worden,mag ik nu nog niet verdrietig zijn,,angstige momenten elke dag weer,,en ik voel mij sow vreselijk stom, dat ik de symtonen hiervan niet wist en dat is moeder van 5 kinderen,,hoe is dat mogelijk,,waarom ben ik niet eerder gegaan,,waarom altijd alles eerst belangrijker als mij zelf,,wat nou als ik door mijn stommietijd t ergste heb en mischien wel dood gaat aan uitzaaien,,ik draaf helemaal door,,angst onmacht en voel mij zelfs schuldig tegen over mijn kinderen,,mischien door mijn onwetendheid gebeurt dit,,want als t KANKER is,,dan moet ik t wel in een erge stadium hebben want je krijgt pas symptonen als t KANKER is,,heb t allemaal moeten opzoeken en zo ben ik dus ook hier terecht gekomen,,kan blijven zoeken wat ik wil,,dr zijn nog geen antwoorden voor mij,,ik ga t afwachten en proberen er niet aan te denken, maar ben nu elke dag aan t menstrueren, daar hoef nu geen eerst gemeenschap meer bij te komen,,t is nu elke dag bij elke plas,,ik ontkom er niet aan,,word dr alleen maar mee geconfronteerd,,afwachten eerst biopsie dan weer in onzekerheid,,weet iemand mischien wat t nog meer kan zijn behalve geen soa,s geen spiraal wat iets mis mee is,,wel een plekje onrustige cellen en conteneu abnormaal bloedverlies aan mijn baarmoederhals wand,,pijn aan mijn buik,,ook soms last van moe heid en een soort spier pijn in mijn onder rug en benen,,dacht dat dat kwam door druk leven veel kinderen en een dagje ouder maar kom op 33 jaar,,en t enigste wat ik uit dit leven wil is een hele lieve oma OOIT worden,,dat roep ik al zolang ik kinderen heb, zo een 15 bijna 16 jaar geleden,,ik ga t afronden,,sorry voor deze zeer lange brief maar moest t van mij afschrijven en wie weet leest iemand dit met t zelfde verhaal of zelfde gedachtes,,GA NAAR DE GYNOCOLOOG ZODRA JE IETS OOK MAAR NIET VERTROUWD,,LAAT DIE UITSTRIJK MAKEN,, LIEFST ELK JAAR 1,, VANAF JE 25 STE JAAR ALS DAT MOGELIJK IS,,zodra de uitslag dr is zal ik ook de mensen hier laten weten hoe dat is afgelopen,,bedankt voor het lezen van mijn verhaal,, alle mensen met al uitslagen heel veel sterkte …….. ik weet hoe zwaar t emotioneel is,, groetjes anouska

  • Kirsten

    Hai allemaal,

    Even een update over mijn situatie. Inmiddels heb ik de uitslag van de biopten die afgenomen zijn tijdens de colposcopie. Ze zeggen dat het geen BMHK is, maar wel dat de cellen dusdanig afwijkend zijn dat ze weg gehaald moeten worden. Nu krijg ik aankomende maandag een lisexcisie. Welke CIN ik heb? Geen idee. Vanmiddag heb ik nog een telefonisch gesprek met de gynaecoloog. Heb nog zoveel vragen over dit alles.

    Iedereen om mij heen is blij en opgelucht dat het geen BMHK is, maar ik ben nog niet gerustgesteld. Vind het allemaal nog erg onzeker!! Moet toch een behandeling ondergaan en dan maar afwachten wat de uitslag dan weer is. Ben erg emotioneel en voel me heel onrustig. Kan het niet goed uitleggen… Het is een emotionele achtbaan. Voelt allemaal niet goed en heb een afkeer van mijn “onderlijf” op dit moment.

    Herkennen jullie dit? Lees ook veel dat na de lisexcisie de snijranden nog niet schoon zijn en dat de meesten toch wel gespannen weer wachten op de uitslag. Ik probeer er niet aan te denken allemaal, maar dat lukt niet echt makkelijk. Zorg er maar voor dat ik druk ben en veel om handen heb. Zodra ik alleen ben ga ik malen en huilen…

    Iedereen heel veel sterkte gewenst met alles. Ik houd jullie op de hoogte.

    Groetjes, Kirsten.

  • maaike

    Hoi Kirsten,

    Ik begrijp je gevoel heel goed.

    Heel leuk die felicitaties maar jij zit met een ellendig en emotioneel gevoel.

    Je kan pas weer rustig opgelucht adem halen als alles schoon is.

    Je staat er mee op en gaat ermee naar bed en als je s'nachts wakker wordt ga je liggen piekeren.

    Ik moet half mei voor de tweede keer een conisatie laten doen. De snijranden wzijn niet schoon daar zit nog steeds CIN 3 in.

    Ik weet het nu 2 weken en moet je zeggen dat ik er wel weer rustiger onder ben.

    Je “went”aan de situatie, en ik ben er nu niet meer dag en nacht mee bezig.

    Ik wens jou en alle ander meiden die in de onzekerheid leven veel sterkte.

    Het lucht zeker op om er over te schrijven dan zie je ook dat je niet alleen staat.

    groetjes Maaike

  • Ester

    Hey Kirsten,

    Ik heb je verhaaltjes gelezen en ik denk dat het heel normaal is wat jij voelt.. die emotionele achtbaan.. veel vrouwen zullen het herkennen, ik wel in ieder geval. Ik had een jaar geleden ook pap 3B.. vanaf dat moment zat ik in dezelfde stress. Kon pas weken later terecht omdat pap 3b.. nog niet heel ernstig zou zijn.. nou bij mij dus wel.. het was beginnende kanker en CIN 3 en later bleek uit mijn conisatie dat er nog meer tumorweefsel is gevonden. Over het algemeen is het waar dat pap 3b geen kanker is.. het meest passende beeld is CIN 3. Het laatste is natuurlijk ook heel naar, maar feit blijft dat het heel goed te behandelen is. Eigenlijk weet je vanaf dat moment dat ze dat heel goed in de gaten gaan houden en er met hun neus (soms letterlijk) bovenop zitten. Het slaat dan in ieder geval niet naar binnen en als het de verkeerde kant uit op dreigt te gaan kunnen ze ingrijpen. Niet dat je daar nou heel vrolijk van wordt, ik wil er alleen mee aangeven dat je niet meteen in levensgevaar bent. Alleen kanker kan uitzaaiien en dat zelfs dat is niet in een eerste fase, maar als het er een hele tijd zit.

    Voor mij was die onzekerheid er dus wel en zelfs maanden na een geslaagde conisatie werd ik toch opgeroepen om me verder te laten behandelen. Er was een klein risico op uitzaaiing. Inmiddels ben ik bijna een jaar verder en heb ik een gigantische strijd moeten leveren om me niet te laten opereren i.v.m. ingrijpende gevolgen die die operatie heeft. Inmiddels zelfs enorm deskundig heb ik bij 5 artsen aan tafel gezeten en durf ik nou wel te zeggen dat ik er wat van af weet.. van de paps, de cins, de operaties, het virus en de verschillende varianten en de verschillende soorten baarmoederhalskanker, maar vooral het emotionele stuk. Dat is zo ontiegelijk zwaar, dat is bijna niet uit te leggen aan anderen, de spanning, de nare onderzoeken op een toch vervelende plek, die jezelf niet in de gaten kan houden, de uitslagen. Ik heb weinig gewerkt en je sociaal leven veranderd ook. Alles is ineens anders, je bent onzeker over de toekomst.

    Vorige week heb ik te horen gekregen dat ik een pap 1 heb en het virus weg is.. vijf maanden geleden had ik een half jaar na de conisatie een pap 2 en virus aanwezig.

    Al die dokters verder kan ik met name de volgende conclusie trekken. Zorg ervoor dat je een hele goede arts heb, er zit ongelofelijk veel verschil in!!! Vraag een second opnion aan als je het niet vertrouwt of meer informatie wil, dat heeft mij enorm geholpen ook al is dat traject ook zwaar.. steeds naar het ziekenhuis.. het is jouw lijf en dat is het wel waard. Als je een auto gaat kopen laat je je ook goed informeren toch??

    Feit blijft dat ze veel weten over deze ziekte, maar ook heel veel niet en in een academisch ziekenhuis is de kennis toch het grootst en je hebt de uitslagen over het algemeen sneller. Ik ben dus van een streekziekenhuis over gestapt naar een academisch en verbaas me over het verschil in kennis. Dat terwijl ik een hele goede arts daar had en haar ook volledig vertrouwde.

    Ik wens je heel veel sterkte de komende periode en hoop dat je snel behandeld kan worden en snel hersteld. Mijn ervaring is dat de zowel de lisectie als de conisatie behandelingen zijn die goed te handelen zijn en waar je snel van hersteld. Mocht je nog vragen hebben dan kun je altijd prikken hier.. ik lees regelmatig even bij!

    Veel liefs Ester