hallo dames,
Tja het begint ooit lastig te worden om de draad te volgen, of ligt dat nog aan de narcose, haha! Ben blij dat we nu eindelijk een zwangere onder ons hebben, zeer positief nieuws.
Ik ben inmiddels weer aan het werk, nog niet de 24 uur die ik normaal werk maar het gaat wel goed. De eerste weken werk ik 2 tot 4 uur per dag en kan ik zelf aangeven waar de grens ligt, werk bij de Rabobank en dat is een zeer sociale werkgever dus ik voel me niet opgejaagd erg belangrijk. Het valt me niet tegen moet ik zeggen en ik kan ook op mijn niet-werken dagen best veel maar het blijft lastig om te doseren en jezelf in acht te nemen. Die kop wil weer zoveel en luistert soms nog zo slecht naar het lichaam en de geest. Maar dat leerproces ga ik met een goed cijfer afsluiten hoor, ik laat het me niet meer gebeuren dat ik mezelf voorbij loopt daar is het leven te kostbaar voor. Moet zeggen dat ik best goed in het nu leef, beter dan voorheen waar ik altijd maar óf met de toekomst óf met het verleden bezig was. De lessen die liggen verscholen in het proces waar je doorheen gaat zijn groots.
De energie van de vakantie vasthouden lukt niet, dat moet je ook niet willen maar ik denk er met erg veel plezier aan terug en ach het is hier ook schitterend weer nu.
Esther ik ben erg blij te lezen dat je al een kind hebt, ook ik heb een zoon van weliswaar 7 en ben zielsgelukkig dat me dat al gegund is. Maar omdat ik samen met mijn nieuwe partner (ben al 6 jaar gescheiden) nog geen kind heb, hij heeft zelf ook een zoon, willen we de mogelijheid openhouden ondanks onze leeftijden, ik ben 40 en mijn vriend 45. En het is allemaal niet handig laat staan ideaal te noemen maar een kinderwens is niet niks en schuif je niet aan de kant alsof je een mooie ketting moet laten hangen omdat ie te duur is. In Eindhoven heb ik inderdaad Van der Putten gehad als behandelend arts, een aardige man maar helaas erg anit-trachelectomie én wat ik als erg vervelend heb ervaren is dat hij de beslissing niet bij ons liet liggen maar die zelf nam zonder ons goed voor te lichten. Kortom volg een communicatietraining zou ik zeggen. Dat snappen ze in Nijmegen echt heel veel beter.
Maar goed, nogmaals als je al een kind hebt dan ben je al een gezegend mens en als we er nog een mensje bij mogen ontvangen dan is dat een wonder, zo zie ik het maar. De dames die nog geen kinderen hebben staan daar natuurlijk anders in, ga ervoor echt het is zoiets prachtigs!
Waar ik momenteel zelf het meeste last van heb is de stemmingswisselingen, huilbuien en een onregelmatige cyclus. Het leek goed te gaan, maar ik ben nu steeds (2 cycli) twee weken aan het vloeien, heel licht, dat wordt dan steeds erger en gaat dan over in een ongesteldheid. Dan ben ik weer krap een week schoon en dan begint het weer. Met alle andere verschijnselen erbij, jakkes! Hoe is dat bij jullie gegaan de maanden direct na de operatie? Ik zit met mijn gedachten overal in de tussentijd, vervroegde overgang, onvruchtbaarheid, kanker misschien naar de baarmoeder uitgezaaid?!?! Afgezien van de onrust is het ook nog eens erg lastig. En ik wil altijd zo graag weten waar iets door komt, terwijl je er geen r…t mee omschiet.
Wat mijn partner betreft ben ik wel blij dat hij nog niet reageert in de trant van het is nu toch klaar. Hij is juist zelf ook nog heel erg van slag en ermee bezig. Heeft ook moeite om weer met zijn werk in de goede richting te komen. En we zijn er ook bij lange na nog niet, heb het idee dat de emotionele klap nog moet gaan komen. We hebben 5 maanden in een rollercoaster gezeten en dan heb je geen tijd voor emotie, maar die moet natuurlijk nog wel een plekkie krijgen. Dat we erdoor anders in het leven zijn komen te staan is zeker maar het hervinden van de balans is best een zwaar traject vind ik. Je weet dat je veranderd bent, maar toch ook nog wel dezelfde, maar waar je nu staat en waar je naartoe gaat is nog onduidelijk. Alsof je in een andere zeilboot bent gestapt die nog geen koers heeft bepaald. En dat nog doelloos rondzeilen is beangstigend want we willen allemaal zo graag weten waar we staan en waar we naartoe gaan. Het leven in het nu en niet teveel met de toekomst bezig zijn is een dagelijkse uitdaging!
Enfin weer een lang verhaal. Vind het fijn om jullie ervaringen te lezen en hoop zo ook mijn steentje bij te dragen.
Liefs Irene
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
