Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Lieve meiden,
De afgelopen tijd heb ik volgens mij wel alle berichten op dit forum van de afgelopen jaren gelezen. Ik denk in de hoop positieve berichten te lezen waar ik me mee kan vergelijken. Helaas voelt het voor mij nu alsof mijn wereld stil staat.
In juni van dit jaar heb ik een uitstrijkje laten maken. Het stond al even op de planning maar vanwege mijn zwangerschap heb ik er even mee gewacht, ik had immers toch geen klachten. Alles zag er goed uit zei de huisarts. Mooi, geen reden voor paniek dus! Toen ik echter een week later werd gebeld met de uitslag, PAP 3B, was ik even lam geslagen. Gelukkig vond ik veel positieve berichten op internet, het is een voorstadium, goed te behandelen, duurt heel lang voordat het kanker wordt, je kent het wel. Na een colposcopie, twee biopten en een nieuw uistrijkje werd vanwege PAP 3B in combinatie met CIN 2 een conisatie voorgesteld. De onrustige cellen zitten dieper in de baarmoederhals, vandaar dat het een conisatie moest worden.
Op 26 augustus ben ik geopereerd bij Bergman clinics in Hilversum. De operatie is goed gegaan en ik dacht ervan af te zijn. Maar toch was het nog geen afgesloten hoofstuk en had ik die twee weken wachten tot de uitslag al een onderbuik gevoel. Het zal toch niet… Ik ben een jonge gezonde vrouw, eet gezond, ben al eindeloos geleden gestopt met roken, heb nota bene twee marathons gelopen. EN IK VOEL ME NIET ZIEK. Maar toch waren ze er niet zeker van dat het geen kanker was. Toen ik werd gebeld door de gyn van Bergman met de uitslag werd een vaag verhaal gehouden over suspecte kwaadaardigheid. Wat betekent dat dan? Is dat een misschien of een waarschijnlijk? Het onderzoek wat was uitgevoerd was kennelijk niet specialistisch genoeg om dat uit te sluiten. De snijranden waren niet schoon en er is iets wat mogelijk kwaadaardig is. Succes ermee, je mag weer twee weken wachten.
Totdat we afgelopen dinsdag 24 september in het AMC langs mochten komen voor de uitslag. Er was een tumor gevonden, maar van maar 0,5 mm. Stadium 1A1. Ik heb geluk gehad, hoop ik. Wel was er wat activiteit op de MRI te zien wat waarschijnlijk duidt op het herstellende weefsel maar mogelijk ook een tumor kan zijn. Vandaag vind er een multidisciplinair overleg met een nog meer gespecialiseerde patholoog en radioloog plaats waarin ze mij nogmaals gaan bespreken. Waarschijnlijk wordt er nogmaals geopereerd, een lisexcisie onder narcose. In de hoop de onrustige cellen die er nog zitten weg te halen. Ik word daar over gebeld, vanmiddag of morgen.
Goed nieuws dus, zou je denken. Ik heb een prachtige zoon en ben door het oog van de naald gekropen. Maar zo voelt het niet. Ik ben emotioneel een wrak. Daar komt nog bij dat ik afgelopen zaterdag een mail kreeg dat er een uitslag in mijn online dossier zichtbaar was (wie dat heeft bedacht, dat je tegenwoordig zelf je uitslagen kan zien…..). Het was de uitslag van de longfoto's. Je weet wel, die standaard gemaakt worden om uitzaaiingen uit te sluiten. De conclusie is dat er ‘iets’ te zien is. Kan goed- of kwaadaardig zijn, er wordt geadviseerd een CT te laten maken. Het zal vast geen uitzaaiing zijn want mijn tumor was zo klein. Maar ik ben nu natuurlijk bang voor longkanker, ik heb vroeger wel gerookt. En dan gaat het van de angst om geen kinderen meer te kunnen krijgen naar de angst om mijn enige kind niet te zien opgroeien….
