baarmoederhalskanker.startpagina.nl

gevolgen zwangerschap na operatie Pap3B

  • Anonymous avatar

    Evelien

    Mijn naam is Evelien en ik ben 29 jaar. In januari van dit jaar kreeg ik een uitnodiging om een uitstrijkje te laten maken voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. In december word ik 30 dus ik dacht zelfs nog “wat vroeg nu al zo'n uitnodiging” en dus heb ik de brief eerst even aan de kant gelegd. Eind maart dacht ik ineens weer aan de brief en heb ik de huisarts gebeld voor een afspraak om een uitstrijkje te laten maken.Een week na het uitstrijkje werd ik door de huisarts gebeld dat de uitslag niet goed was: Pap3B met ernstige dysplasie. Dat was even schrikken. Misschien heel naief van me maar dit had ik echt niet verwacht. Zoiets komt toch alleen voor bij vrouwen van 50+ en niet bij mij dacht ik….29 jaar en mama van een zoontje van 10 maanden en nooit ergens last van gehad. Ik moest een afspraak maken bij de gynaecoloog voor verder onderzoek en daar kon ik gelukkig 2 dagen later al terecht. De gyn stelde vast dat ik geopereerd moest worden. Op 17 mei is er onder algehele narcose een kegelvormig stuk weefsel weggesneden. Ongeveer anderhalve week later kreeg ik te horen dat de snijranden van het weggesneden weefsel helaas niet vrij waren van onrustige cellen. Op 31 mei had ik daarom weer een afspraak bij de gyn om de vervolgstappen te bespreken. Volgens hem is de meest effectieve oplossing om mijn baarmoeder te verwijderen maar omdat ik nog zo jong ben en nog een kinderwens heb is dit eigenlijk de laatste optie en dus zouden we nogmaals moeten opereren om meer weefsel weg te snijden.

    Ik weet/heb gehoord dat er aan een evt. volgende zwangerschap risico's verbonden kunnen zijn na zo'n operatie zoals vroeggeboorte of dat juist de ontsluiting niet wil vlotten door het ontstane littekenweefsel. Hoe vaker opereren/hoe meer weefsel weghalen hoe groter de risico's natuurlijk worden. Ik zou graag ervaringen uit willen wisselen met andere vrouwen die ook voor dit dillemma staan of die hier al ervaring mee hebben.

    Ik weet heel goed dat ik me heel gelukkig mag prijzen met een gezond zoontje maar ik had het me allemaal zo anders voorgesteld en wil heel graag nog 1 of 2 broertjes en/of zusjes erbij voor hem.

    Ik hoop dat er vrouwen zijn die hun ervaring met me willen delen.

    Liefs Evelien

  • Anonymous avatar

    Monique F.

    Hoi Evelien,

    Wat een schrik moet dit voor je zijn. Ik kan me erg goed voorstellen dat je tegen de operatie op zit en bang bent voor een eventuele 2e zwangerschap.

    Als eerste vraag ik me af waarom ze nog iets verder willen snijden en je niet wordt doorgestuurd?

    Natuurlijk zijn er altijd risico's als ze de conisatie iets dieper maken, zoals een vroeggeboorte ed.

    In juli 2008 werd er bij mij na een conisatie kanker ontdekt.

    Ik ben vrij snel doorgestuurd naar de Daniel den Hoed kliniek en daarna naar het UMC Utrecht, omdat ik nog een kinderwens had.

    Ze hebben bij mij mijn hele baarmoedermond en hals weggehaald, een deel van de vagina en een randje van mijn baarmoeder. Ook zijn alle steunweefsels er naast verwijderd en een hoop lymfklieren. Van de baarmoeder hebben ze een nieuwe baarmoedermond gemaakt (cerclage) Na een half jaar mocht ik proberen zwanger te worden, wat direct lukt. Ik heb een hele goede zwangerschap gehad. Vanaf 27 weken kreeg ik bedrust, na een kleine bloeding. Ze wilde geen risico's nemen. Door de cerclage moest ik wel een keizersnee, omdat een vaginale bevalling niet meer mogelijk is.

    Bij een conisatie wordt er een klein deel van je baarmoedermond weggehaald. Als ik zie wat er bij mij mogelijk is, dan geloof ik zeker dat dit bij jou ook kan.

    Je angsten en zorgen zijn heel begrijpelijk. Toch denk ik dat het zonder problemen zal verlopen. Vaak willen ze wel een cerclage plaatsen om te voorkomen dat je een vroeggeboorte krijgt.

    Je berichtje is al langer geleden. Ik zou graag willen weten hoe het nu met je gaat.

    Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen.

    Groetjes Monique

  • Anonymous avatar

    Evelien

    Hoi Monique,

    Allereerst bedankt voor je reactie. Goed om te lezen wat er allemaal mogelijk is.

    Na de laatste afspraak in mei hadden we voor ons zelf besloten om de zomer even een soort van “pauze” in te lassen. Om gewoon even lekker te genieten met ons drietjes. We zouden nog op vakantie gaan en mijn zoontje werd 1 jaar dus even geen ziekenhuisstress. Bovendien mag er 3 maanden na de ingreep toch niet aan “gesleuteld” worden om het maar even zo te noemen en zo hadden wij ook de tijd om er eens rustig over na te denken. Op 6 juli had ik nog wel een afspraak staan: de nacontrole van de operatie. De wond bleek goed genezen te zijn maar uiteraard begon de gyn meteen weer over wat we nu verder wilden. Wij hebben gezegd dat we aan afspraak wilden in september en dan zouden we alles wel bespreken. We zijn naar huis gegaan en eigenlijk kwamen we daar al heel snel tot de conclusie dat dit niet het ziekenhuis was waar ik mij verder wilde laten behandelen. Ook voelde ik me totaal niet prettig bij de gyn waar ik onder behandeling was. Het was zo'n vrouwonvriendelijke man en stelde mij totaal niet op mijn gemak. Via mijn huisarts heb ik toen een verwijzing naar het Martini ziekenhuis in Groningen aangevraagd. Dit was gelukkig zo geregeld. 18 september jl had ik daar mijn eerste afspraak.Het was een soort van intake gesprek. Alles even doorgenomen enz maar nog geen onderzoek o.i.d. In het gesprek kwamen we tot de ontdekking dat mijn gegegens door mijn vorige gyn gewoon niet naar het Martini waren opgestuurd , terwijl ik daar toch echt een verzoek voor had ingediend. Ook was er onduidelijkheid over de soort ingreep die ik heb gehad. Ik heb een conisatie gehad maar mijn vorige gyn had in de brief naar de huisarts geschreven dat ik een lisexisie heb gehad. Gelukkig dat mijn man en ik zelf goed hadden opgelet en het opmerkten. Echt heel slordig allemaal. De gyn in het Martini gaat nu zorgen dat ze alle gegevens van mij van mijn vorige gyn compleet krijgt en ze gaat in overleg met een collega die nog meer gespecialiseerd is in hetgeen wat ik heb en dan hebben we voor 7 november weer een afspraak staan. Dan word er ook een uitstrijkje gemaakt. En ik word op het HPV virus getest, iets waar mijn vorige gyn nooit met 1 woord over gerept heeft.

    We moeten dus nog even 3 weekjes geduld hebben maar voor ons voelde het Martini al een stuk professioneler.

  • Anonymous avatar

    Ester

    Hoi Evelien,

    Vanuit mij ook even een berichtje om je een idee te geven wat de mogelijkheden/ gevolgen kunnen zijn. Heel kort mijn voorgeschiedenis (je kunt het volledig lezen op 1ste contole na trachelectomie). Na pap3B, baarmoederhalskanker vastgesteld. Stadium 1B (net over de marge heen). Hele diepe conisatie gehad, bijna geen baarmoederhals meer over. Snijranden waren schoon, echter later wilde ze toch trachelectomie uitvoeren of alles verwijderen vanwege stadium 1B waar ik officieel in zat (dan is dat de procedure). Na lang wikken, wegen en vele artsen te hebben gezien, besloten het niet te doen. Inmiddels waren mijn uitstrijkjes weer goed en was ik hpv vrij. Daarmee is advies gekanteld en ben ik dus niet meer geopereerd. Ruim half jaar na deze beslissing (anderhalf na diagnose) zwanger van mijn tweede. Mijn zoontje was vier maanden toen het bij ontdekt werd en net twee. Controle bij gynaecoloog ipv verloskundige i.v.m. conisatie. Beleid:Vanaf 15 weken echo's van baarmoederhals om te kijken of er nog voldoende hals was. Normaal is dat 4 à 5 cm. Met 15 weken (rond de 2,8 cm, maar dat klopt gezien de conisatie) alles goed, twee weken later beetje buikpijn en voor de zekerheid even laten checken.. baby ok, echter nauwelijk nog baarmoederhals. Direct opgenomen, plat en dezelfde avond geopereerd. Er is een cerclage geplaatst. Dit verschijnsel heet dus baarmoederhalsinsufficiëntie. Operatie (klein half uurtje) goed gegaan, er is klein risico dat vliezen worden doorgeprikt, dus wel heel spannend. Maar ze leggen je met je hoofd naar beneden. Cerclage zat, echter gyn was onzeker of het afdoende zou zijn, ik had nog maar 0,8 cm hals over en dat is zeer weinig. Moest nog 23 weken, maar de 30 weken halen zou al super zijn. Daarna dus heel rustig aan gedaan.Wel thuis, zelf douchen, maar veel liggen. Hele onzekere tijd, maar achteraf gezien is het super gegaan. Toen ik de dertig weken naderde kon ik wat meer gaan doen en was ik mobieler. Maar ik mocht absoluut niet zwaar tillen,lang lopen e.d. Het advies was letterlijk, gedraag je als een bejaarde vrouw..:-). Met steun uit de omgeving, had ook een peuter thuis lopen, me prima gered. Met 34 weken zou cerclage verwijderd worden i.v.m. gevaar voor uitscheuren. Uiteindelijk ging het zo goed dat het uitgesteld is tot 36,5 weken. Bevallen met 38 weken 2 dagen. Dus nog anderhalve week zonder cerclage gelopen. Vliezen gebroken, dus bevalling volgende dag ingeleid. Van mijn eerste binnen twee uur bevallen, dus ze dachten dat ik dat nu binnen het uur ging doen, niets is minder waar. Door littekenweefsel geen ontsluiting. Heel fijn, wel opgewekte weëen, geen ontsluiting. Kregen het niet opgerekt dus er was meer voor nodig dus een ruggeprik. Anesthesist stond half één voor de deur, echter werd weggeroepen voor spoedok… Tot 18.00 uur gewacht…met weëen. Niet zo grappig…;-) Toen hebben ze het littekenweefsel, na verdoving weggemasseert/trokken. Direct 4 cm ontsluiting, nog geen half uur later bevallen van gezonde dochter

    Inmiddels al geen kort verhaal meer, maar ik ben super blij dat ik mijn meisje op deze manier op de wereld heb kunnen zetten. Het is fantastisch dat ze zoveel kunnen doen, zonder cerclage was ik mijn baby zeker weten verloren. Mochten we nog een derde willen, ik prijs me nu al heel gelukkig met twee gezonde kinderen, dan kan dat volgens gyn, maar wordt de cerclage preventief na 13 weken gezet.

    Ik wens je heel veel sterkte toe met je beslissing en eventuele operatie. Mocht je nog vragen aan mij hebben nu of in de toekomst. Ik check hier geregeld, maar je mag me ook privémailen. Laat maar weten als je dat wil!

    Groetjes Ester

  • Anonymous avatar

    esther

    hoi meiden

    vol bewondering zit ik jullie verhalen te lezen , ik zit ook in 1b en krijg aankomende donderdag een whertheim operatie……..voor mij geen kinderwens meer want ben 41 en heb twee grote kinderen.Ik had ontzettend goede moed en had ook steeds zo iets van dit gaat goed komen.

    alleen sinds afgelopen vrijdag zak ik steeds dieper de put in en ben alleen nog maar bezig met van straks krijg ik het weer terug en dan…….,maar als ik jullie verhalen lees en dat jullie zelfs nog zwanger durven en kunnen worden, dan neem ik mijn petje af.

    Het geeft me ook wel moed…….al ben ik nog steeds ontzettend bang.

    ik wens jullie allemaal veel sterkte en succes.

    veel liefs esther

  • Joyce avatar

    Joyce

    Hej iedereen, in februari kreeg ik te horen dat mijn uitstrijkje niet positief was. Mijn gynae voerde een colposcopie uit en besloot om toch een bioptie te doen op de afwijkende cellen. 3weken later kreeg ik de resultaten. CIN 2 met toch sterk afwijkende cellen. Mijn gynae besloot om ze uit voorzorg te verwijderen en voerde een conisatie uit. Na de operatie moest ik wachten op de uitslag van de patholoog. Jammer genoeg zijn de snijranden niet schoon en is er daar een CIN 3 vastgesteld.. ik ben heel bang voor de 2e operatie aangezien ik nog een grote kinderwens heb..