Hoi iedereen,
Ik wilde even mijn verhaal delen hier, omdat ik momenteel toch best in de zenuwen zit (ook al probeer ik ijzig kalm te blijven uiteraard).
Al een jaar of twee heb ik last van contactbloedingen. Van een klein beetje tot een bloedbad. Ik ben toendertijd naar de huisarts geweest, die er geen kwaad in zag, ik was jong, 22 en hij zei dat ik waarschijnlijk “wat rustiger aan” moest doen. Er is toen geen uitstrijkje gemaakt (ik had me niet ingelezen op internet, vertrouwde op het oordeel van de HA). Ik heb geen vaste vriend en heb na die contactbloedingen ongeveer een jaar geen sex gehad, dus verder nergens last van. Maar toen..
Iemand ontmoet en contactbloedingen bleken terug. Ik naar de huisarts gegaan (nu ongeveer 8 maanden geleden) en die heeft een uitstrijkje gemaakt. Een week later de doktersassistente opgebeld en uitslag: PAP1. De assistente klonk onwijs druk bezet en pakte eerst nog het verkeerde dossier, klonk nogal verward, dus ik had ergens mn twijfels (slaat misschien nergens op, maar goed, dat idee kreeg ik gewoon) maar de uitslag was goed, dus ik besloot dat het allemaal wel prima zou zijn dus. Na het uitstrijkje ben ik bijna gelijk begonnen aan een lange reis, waar ik nog steeds mee bezig ben.
Ondertussen heb ik nog steeds last van contactbloedingen en heb het idee dat het alleen maar erger is geworden. Sinds kort ook last van wat bloederige afscheiding en menstruatiepijn (buiten de menstruatie om dus). Toch besloten om hier naar een dokter te gaan. Ook mede doordat ik weet dat degene met wie ik een tijdje ben gegaan(vorig jaar), ook met andere meiden bleek te gaan (bastard!) die allebei zeer onrustige cellen bleken te hebben en hiervoor behandeld zijn. (nu weet ik niet hoe het HPV virus precies werkt en of dit in verband met elkaar staat, maar dacht, kan maar beter 1 keer teveel dan 1 keer te weinig naar de dokter zijn geweest…)
Goed, dus ik vertel m`n verhaal bij die Doc hier (wel in een Westers land, scheelt weer) en hij stelt voor om nog een uitstrijkje te maken voor de zekerheid. Wanneer ik ga liggen en de dokter eenmaal het speculum opendraait, verteld hij me gelijk dat “dit er zeer verontrustend uitziet”. De dokter neemt een uitstrijkje en ik bloed meteen als een rund. De dokter begint me te vertellen over baarmoederhalskanker en dat ik me zorgen zou moeten maken over mijn baarmoeder, maar dat we de resultaten eerst moeten afwachten. Oei…Ik vond de dokter nogal voorbarig met zijn oordeel, maar aan de andere kant verontrustte het me ook onwijs.
Jullie snappen misschien dat ik nu “nogal” in de stress zit. Aan de ene kant denk ik dat het toch niets zal zijn en stel ik mezelf gerust met het feit dat er 8 maanden geleden niets aan de hand bleek te zijn. Aan de andere kant krijg ik grijze haren van de zorgen. Wat nou als het uitstrijkje verkeerd beoordeeld is? Of die assistente zo druk was dat ze een fout heeft gemaakt? Of misschien is het wel iets anders, iets onschuldigs, kan natuurlijk ook.
Ervaringen hier of gedachtes over mijn verhaal? Het helpt al om het gewoon van me af te schrijven moet ik zeggen. Komende week krijg ik de uitslag en ik hoop natuurlijk op goed nieuws.
Groetjes!