Hoi damens,
het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat jullie op dit forum hebben geschreven maar ik wilde hier toch ook even mijn verhaal en mijn teleurstelling kwijt.
Het begon bij mij allemaal bijna 2 jaar geleden. Ik kreeg van de een op de andere dag ( een dag na mijn verjaardag) heel erg pijn rechts onderin mn buik. Ik werd direct doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ze bang waren dat ik een blindedarmontsteking had. Na een aantal dagen onderzoek bleek dat ik heel hoog in het darmstelsel een verstopping had zitten ( door een te goede eetpatroon, te veel vezels) maar de arts in opleiding had twijfels en stuurde mij door naar de gyneacoloog. Ik vond dit raar want ik kwam daar voor mn darmen. Ze hebben meerdere uitstrijkjes gemaakt en 2 weken later kreeg ik het bericht dat ik pap 2 b het HPV en een schimmelinfectie. Voor de Schimmelinfectie kreeg ik antibiotica en verder zouden ze na 3 maanden weer verder kijken. Na 3 maanden werd er idd weer een uitstrijkje gemaakt en het was weer pap 3b en ze besloten toch om er een bioptie van te nemen. Daar bleek uit dat ik CIN III en kleine stukjes CIN IIII had en er werd over gegaan op een lis. De behandeling vond ik persoonlijk erg vervelend omdat bij mij de verdoving niet werkte en ik werkelijk alles heb gevoeld ( er bleken ook grote gebieden op te lichten toen ze met een speciale spray de baarmoedermond en hals in spoten om te kijken wat en hoe veel ze weg moesten halen.
Die uitslagen kreeg ik 3 weken na mijn lis maar daaruit bleek dat de randen niet helemaal schoon waren maar ze deden er verder niets meer aan.
Een kleine 3 maanden later bleek ik zwanger te zijn van mijn 4e kind maar helaas verloor ik het kindje al met 12 weken. Uit echo onderzoek bleek dat de aanleg van het kindje totaal niet goed was en verminkt was. het hartje klopte wel maar zo zacht dat ze eigenlijk hadden verwacht dat een natuurlijke miskraam binnen een paar dagen zou beginnen. Ook dit bleek helaas niet het geval en ze besloten 2 weken later om de zwangerschap te beeindiggen dmv medicatie daar het hartje al niet meer kloppend te zien was.
Na de miskraam bleef ik last van mijn buik houden en ben ik al met al 2 keer moet speod geopereerd omdat de zwangerschap niet volledig naar buiten was gekomen en bij de 2e operatie bleek er helemaal links boven in mn baarmoeder nog een vruchtzakje te zitten.
Er werd gelijk weefselonderzoek gedaan en ze dachten eigenlijk aan een mola zwangerschap en dachten woekercellen te hebben gevonden maar het was niet voldoende om daar iets aan te doen en ik werd weer naar huis gestuurd om verder te herstellen.
Daarna begin de ellende goed ik had 3 dagen in de maand geen menstruatie en de rest van de maand wel en bleef pijnscheuten houden links onder in buik ter hoogte van mn zij en rug. Ze konden niets vinden en hebben bij mij de implanon geplaats. Helaas ook toen bleven de klachten aanhouden en ik kreeg medicatie voor een maand ( die eigenlijk voor de overgang zijn, die overigens wel heel goed werken ) en ze besloten om maar gelijk weer een uitstrijkje te maken ter controle. Nu kreeg ik daar afgelopen dinsdag weer de uitslag van en ik heb weer pap 3a. En ondanks dat ze verder geen bioptie hebben afgenomen zeggen ze dat het nu CIN I en II is wat ik raar vind………. Ze ondernemen op dit moment niets en ik moet over 4 maanden weer terug komen voor een nieuwe controle. Ik kreeg alleen de mededeling dat ze het heel erg goed in de gaten blijven halen, maar ikw ordt er inmiddels wel een beetje gek van. Ook heb ik al voorgesteld om mn baarmoeder + hals te laten verwijderen maar daar willen ze niets van weten ondanks dat ik absoluut geen kinderen meer wil. Zij blijven hoog bij laag beweren dat de kans heel erg groot is dat de onrustige cellen of dan niet de eventuele kankercellen terug zou komen in het schaamgebied. Kennen meerdere mensen dit verhaal want ik wordt hier echt ene beetje moedeloos van. Als ik hem eruit wil hebben zouden ze toch eigenlijk mijn wens in moeten willigen?
Ik snap de vrouwen heel erg goed dat ze dit heel erg vervelend vinden allemaal met dat hele pap gebeuren. uitstrijkje wachten bioptie en weer wachten….. ik voel me persoonlijk net zo'n tijdbommetje………
Groetjes Linnie