Hey Sharon,
Wat een naar bericht! Allereerst heel veel sterkte voor de komende periode!
Een jaar geleden heb ik net als Monique ook in dezelfde siuatie gezeten. Monique en ik kennen elkaar al van het onderwerp `eerste controle na trachelectomie` wat ook op deze site te vinden is. Hier vind je ook veel informatie, waar de rest van de onderwerpen blijft steken bij papuitslagen en voorstadia van baarmoederhalskanker, gaan we hier dieper in op baarmoederhalskanker.
Ik heb echter geen trachelectomie gehad en ook geen baarmoederverwijdering. Ik had ook een pap 3b en CIN 3 met een heel klein tumorplekje van 0,1 mm. Er is meer weefsel weggenomen voor onderzoek met een lisbehandeling en daaruit leek er verder geen tumorweefsel te zitten. Het werd een diepe conisatie. Snijranden schoon, maar er zijn nog meer tumorplekjes gevonden, ook klein. In totaal 4 plekjes. De diepte daarvan is met name belangrijk. Bij mij was de grootste 2.7 mm ingegroeid. De lengte was 7.2 mm en daarmee ging ik 0,2 mm over de marge van 0.7 mm. Vaak is dit het type adenocarcinoom dat in tegenstelling tot plaveiselcarconoom vaak hoger in de baarmoederhals zit en vaak meerder plekjes.
De reden dat er bij jou verder onderzoek wordt gedaan is om vast te kunnen stellen hoe lang en diep het tumorplekje is. Vanaf 3 mm ingroei is er een klein risico op uitzaaiing en dat neemt toe naarmate het dieper zit. Dan kan het in een lymfevat zitten en verder uitzaaiingen naar de lymfklieren in het kleine bekken. Je krijgt daarom hoogstewaarschijnlijk een ctscan of mriscan.
Bij mij wilde ze na de conisatie in eerste instantie niets meer doen omdat de snijranden schoon waren (ik heb ook bijna geen baarmoederhals meer), maar later stelde ze voor om de lymfklieren te verwijderen omdat ik iets over de marge was. Het risico werd geschat op 1 %, maar ik heb meerdere artsen gezien en er zijn ook percentages genoemd van 5%,10% en zelfs 20%. Bij de 1% heb ik toen bedankt en deze toch zwaardere ingreep niet gedaan, omdat er risico is op lymfoedeem. Ik vond 1% te wienig om dit risico te lopen, dat ongeveer 25% is. Toen later bleek dat het risico hoger lag en mijn pap-uitslag 2 was en het virus nog aanwezig was werd mij een trachelectomie geadviseerd en ik dringend verzocht toch de lymfklieren te verwijderen. We waren inmiddels 7 maanden verder. Uiteindelijk ben ik in bijna alle ziekenhuizen geweest gespecialiseerd in baarmoederhalskanker. In het LUMC in Leiden doen ze ook de trachelectomie, maar als enige via de buik middels één snee. In Utrecht, Nijmegen en Groningen doen ze het vaginaal en de lymfklieren via kleine sneetjes (kijkoperatie middels robottechniek). Voordeel van het laatste is dat je sneller hersteld, voordeel van via de buik is dat ze meer kunnen zien en zonodig meer kunnen verwijderen.
Omdat mijn situatie echt een “bijzonder” grensgeval was en ik daarom meerder artsen (5) heb gezien, is het mij opgevallen dat er veel verschil is tussen de ziekenhuizen. Ik adviseer je in ieder geval heel dringend om naar een academisch ziekenhuis te gaan als het om baarmoederhalskanker gaat, de mogelijkheden daar zijn veel groter en er is meer kennis (ik ben ook overgestapt van streekziekenhuis naar academisch ziekenhuis). Voor deze ziekte zijn verschillende behandelingen en artsen verzuimen soms onbewust of bewust te vertellen wat de andere mogelijkheden zijn, laat je dus goed informeren. Ik weet dat Radboud in Nijmegen heel goed is (professor. Massuger, ben ik niet geweest) en ik ben zeer tevreden over professor Trimbos uit het LUMC. Professor Verheijen heb ik ook gezien, ik denk ook dat hij zeer kundig is, hij werkt samen met dr. Zweemer in het UMC in Utrecht. Bij hem ik echter wel druk ervaren om te opereren, hij was het min of meer aan het verkopen, waar dr. Trimbos veel meer met mij in gesprek ging. Vandaar kijn keuze voor dr. Trimbos. Verder ben ik nog in hte AMC geweest, maar daar doen ze geen trachelectomie. In het VU in amsterdam doen ze dat wel, omdat dr. Zweemer en Verheijen daar vandaan komen, die opereren op aanvraag ook daar, maar werken beiden in het UMC in Utrecht.
Ik had het geluk een arts te kennen die mij heeft bijgestaan in dit proces (heeft echt alles uitgezocht voor mij) en mij adviseerde het niet te doen. Uiteindelijk heb ik me dan ook niet laten opereren, wat echt een heel moeilijke keuze was. Inmiddels zijn al mijn scans goed en heb ik 2 x pap-uitslag 1. Mijn lichaam is zelf aan de slag gegaan om het op te ruimen. Een san geeft overigens geen zekerheid als er niets te zien is, dat is uiteraard een goed teken, maar de uitzaaiingen kunnen microscopisch klein zijn, daariom willen ze vaak toch opereren om het weefsel later te onderzoeken onder de microscoop.
Zelfs als er uitzaaiingen zijn, kunnen ze het nog heel goed behandelen, al is de route dan natuurlijk behoorlijk zwaar.
Nou Sharon, dit is veel informatie realiseer ik me. Weet dat ze verschrikkelijk veel kunnen en dat bij een kleine tumor de kans op uitzaaiing erg klein is. Stel je vragen hier, ik zal regelmatig even checken, misschien kunnen we je hier helpen in deze moeilijke tijd!
Heel veel kracht gewenst!!!
Liefs Ester