Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Anja
Hallo lotgenoten,
Mijn naam is Anja, ben 35 jaar en woon net over de grens in Duitsland.
Ik werk als doktersassistente in Nederland en maak zelf dus ook met regelmaat uitstrijkjes in het kader van Bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker.
Ondanks mijn werk heb ik zelf mijn eerste uitstrijkje laten maken in mei 2007, ik was toen 34 jaar en was er door mijn 2 zwangerschappen “nog niet aan toe gekomen…”
Omdat we in juli 2007 zouden verhuizen naar Duitsland wilde ik het nog “even” voor de verhuizing doen, er vanuit gaande dat de uitslag toch wel goed zou zijn…
Het tegendeel was waar, pap3b!!! De schok was groot, ik had helemaal geen klachten en in mijn werk had ik in 7 jaar tijd misschien 1x een afwijkende pap meegemaakt, wist totaal niet waar ik mee te maken had en wat me nog te wachten stond… Een week na de uitslag kon ik bij de gynaecoloog terecht, aldaar werd er een colposcopie verricht en 3 biopten van de baarmoedermond afgenomen. Twee week later (dus 14 lange dagen en nachten…!) was pas de volgende afspraak bij de gynaecoloog. De uitslag was bevestigend; 2 biopten waren verontrustend gebleken en er zou dus een lisexcisie moeten volgen. Op dat moment was het voor mij wel zover dat alles wat er aan verkeerds zat weg moest uit mijn lichaam, desnoods haalden ze mijn hele baarmoeder eruit, als `het` maar weg was….
Twee weken later volgde een dagopname voor de lisexcisie, deze werd gedaan onder een plaatselijke verdoving (daar had de betreffende gynaecoloog zeer goede ervaringen mee) Op de OK waren gynaecoloog en assistentes erg begaan en geruststellend, maar toen begon de ellende, verdoving in de baarmoeder was enorm pijnlijk, daarna de lisexcisie, heb elke aanraking met mijn baarmoeder gevoeld, het was zo verschrikkelijk pijnlijk, niet te beschrijven, de gynaecoloog was ook erg ontdaan hierdoor, had dit nog nooit meegemaakt, maar goed…ik had mijn leed geleden en hoopte dat alle `shit` weg was gehaald.
Alweer 2 weken verder…opnieuw naar de gynaecoloog voor de uitslag, wat dus eerst bij het uitstrijkje ernstige dysplasie leek, werd dus nu bevestigd als beginnende kanker, maar 1 geruststelling, snijvlakken waren schoon…
Oke, superblij natuurlijk met deze uitslag, maar aan de andere kant wel een bevestiging dat er kanker in mijn lichaam is geweest….!
Na een half jaar werd het eerste uitstrijkje na de ingreep gemaakt, PAP1!!!! voor het eerst in mijn leven een pap1, echt SUPERgelukkig was ik met deze uitslag. Gynaecoloog was ook erg tevreden en het volgende uitstrijkje kon over een half jaar gewoon bij de huisarts worden gemaakt.
Omdat we toen al in Duitsland woonden heb ik in april 2008 een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt (uitstrijkjes in Duitsland worden altijd gemaakt door de gynaecoloog en niet door de huisarts…) Deze vond het maar raar dat je om het half jaar in Nederland een controle kreeg na een ingreep, in Duitsland krijg je na je 30e jaar zowieso elk jaar een uitstrijkje in het kader van bevolkingsonderzoek, en in mijn geval wilde de gynaecoloog vier goede uitslagen in 1 jaar tijd hebben, dat betekent dus om de 3 maanden een uitstrijkje laten maken.
Nou, vond het echt shokking om te horen dat het in duitsland er zo veel strenger aan toe gaat dan in nederland, maar natuurlijk wel erg blij dat ik nu echt `streng` onder controle sta! Heb dus in april en juli 2008 een pap1 behaald, helemaal goed dus, maar het uitstrijkje van oktober, bleek afgelopen vrijdag 9 januari 2009, niet goed te wezen…
Ik kwam voor mijn 4e controle en ging er vanuit dat mijn uitslag van oktober weer een pap1 zou zijn, maar HOE KAN HET ZO ZIJN het is weer een pap3b, een dik jaar na dato waarvan 3 uitstrijkjes met een pap1 en toch weer terug bij af…. kan het niet bevatten….
Heel veel uitleg gehad van de gynaecoloog: als je besmet bent met het HPV virus ben je dus je levenlang vatbaar wat dus kan staan voor afwijkende pap`s, je hoeft maar even wat minder weerstand te hebben en je HPV kan de kop weer op steken wat zich dan weer kan uiten in een afwijkende pap, wat dus niet betekent dat er direct actie moet worden genomen, in de meeste gevallen kan je eigen lichaam het HPV weer onderdrukken waardoor je papuitslag ook weer daalt en weer mogelijk zonder actie een pap1 wordt, het kan natuurlijk ook zijn dat het lichaam het `virus` niet kan ruimen, dat zal dan blijken uit het eerst volgende uitstrijkje, dit alles kan worden beoordeeld over 1 jaar tijd omdat het HPV virus niet in korte tijd kanker kan veroorzaken en het HPV virus ongeveer 8 maanden actief in je lichaam kan zijn.
In ieder geval voor mijn gevoel een beetje terug bij af, qua uitslag…
Gelukkig wordt er niet direct van alles aan operaties uit de kast gehaald,en ben ik een beetje gerustgesteld in wat ik heb en hoe het KAN verlopen…
Toch flink de balen dat het niet is wat ik verwacht had, en ontiechelijk de balen met de wetenschap dat je je leven lang besmet blijft met het HPV virus (vergelijkbaar met herpesvirus wat oa koortlip veroorzaakt)
…dat je dus je leven lang op je hoede moet blijven, en vast zit aan die `aangename` wijdbeense controles….het zal nooit wennen, maar we weten waarvoor we het doen…
Mijn volgende uitstrijkje is begin april, dan krijg ik ook de uitslag van afgelopen vrijdag 09/01/09 te horen, en het verdere beleid te horen, nogmaals verder afwachten of toch nog meer van mijn baarmoeder verwijderen….
Wachten, afwachten, kan er niets aan veranderen
Genieten, voornamelijk genieten van alle wondertjes om me heen!!!!
Hoop, veel hoop dat veel lotgenoten iets hebben aan mijn verhaal, zelf heb ik veel moed en kracht geput uit andermans verhalen, dit hoop ik voor een ieder!
Liefde, Hoop en Veel Kracht!!!
Liefs, Anja
