Hoi hoi,
Pap 3A ….tja, en nu?
Ik besef me dat ik een geluk mag hebben met het feit dat ik “gewaarschuwd” wordt voor iets veel ergers dan dit,maar dan neemt niet weg dat ik me zorgen maak. Dat ik (nog) geen kanker heb, weet ik. Dat zegt iedereen me wel 20x op een dag….Maar snapt nu niemand dat ik bang ben voor wat er komen gaat?!
Misschien valt het allemaal wel mee, wie zal het zeggen. Misschien is het vanaf de eerste test wel verergerd,misschien wel niet… Ondanks het feit dat ik niet ‘baarmoederbesparend’ wil denken/handelen, blijven er toch veel vragen hangen. Is dit een teken dat ik het elders in mijn lichaam kan hebben? Mijn huisarts zegt dat dit los van elkaar staat. Al dit verholpen kan worden, krijg ik het dan weer? Blijf ik dan altijd in spanning tot mn volgende uitstrijkje?
Kortom, veel gedachten en zorgen, terwijl ik me dus eigenlijk besef dat ik gelukkig zou moeten zijn met de waarschuwing.
Mijn huisarts zegt dat ze bij PAP 3A nog erg veel kunnen. Zij had het bijv. over ‘bevriezen’ van de slechte cellen?! Zegt iemand dit iets? En kan je dan nog kinderen krijgen?
Mijn eigen gedachte is, indien mogelijk; bevriezen/verwijderen, proberen z.s.m. zwanger te worden (heb langdurige relatie) en dan alles eruit, als dat kan/mag. Zodat ik dit nooit weer mee hoeft te maken/weer kan krijgen.
Zijn deze dingen opties? Of moet ik direct al denken aan een verwijdering?
Dank je wel alvast!
Lieve groet,
Renate