Hallo,
Ik wil hier ook even reageren, dit omdat ik mijn verhaal gewoon even kwijt moet en misschien heeft iemand er iets aan. Ik zie wel dat het al een jaar geleden is dat hier iemand heeft gereageerd, maar misschien dat iemand het toch nog leest.
2 Maanden geleden had ik een vaag vermoeden dat er iets `mis` was en heb een uitstrijkje op verzoek laten doen (ben 33 en nog nooit een oproep gehad). Na 2 weken kon ik bellen voor de uitslag en ik had deze datum ook in mijn agenda gezet. Echter het liep even anders. Minder dan een week later had ik de assistente van de huisarts aan de telefoon die me vertelde dat het uitstrijkje helemaal niet goed was en ik naar de gynaecoloog moest. Toen ik vroeg wat er aan de hand was zei ze dat ik pap 3b had. Ik wist niet wat dat betekende en vroeg haar dan ook wat dat was. Toen zei ze me dat ik maar even moest gaan googlen…
Binnen 2 weken lag ik bij de gyn en die heeft eerst gekeken en toen ook een biopt genomen. Hij zei me ook dat het er echt niet goed uit zag en ik binnen 2 weken geopereerd zou moeten worden. Ik zou naar de anasthesist moeten en dan zou ik geopereerd worden, hij dacht dat hij het met een lis excisie nog wel kon doen, maar moest wel onder algehele narcose.
Binnen 2 weken heeft het ziekenhuis mij geprobeerd te bellen, maar omdat ik gewoon aan het werk was, heb ik deze oproepen gemist. Pas toen ik zelf belde kreeg ik ook een afspraak om te komen voor de operatie.
De dag van de operatie was ik zelf eigenlijk niet heel erg gespannen, ze zouden wat er ook zat weg gaan halen en dan zou ik er toch van af zijn??
Maar het liep even anders. Ik kwam bij uit de narcose en keek op de klok. Het eerste dat me opviel was dat het gewoon 3 en een half uur later was dan toen ik naar binnnen ging, terwijl de ingreep maar een kwartier zou gaan duren. Toen ik weer op zaal lag kwam de arts binnen en zei het was idd maar goed dat je onder narcose was en over 2 weken wil ik dat je terug komt, want ik heb een heel groot deel weg moeten halen en ik heb dan ook een aantal hechtingen moeten zetten.
Dat was wel even schrikken!
Nu is het dag 5 na de ingreep en ik voel me op zich redelijk. Alleen ik ben heel vaak misselijk en ik heb nog wel buikpijn. Het vloeien viel me eerst vies tegen, en nu valt het me eigenlijk heel erg mee.
Nu wachten tot 9 oktober, dan weet ik weer meer…. Hoop ik dan tenminste. Van mij mag het allemaal wel over en voorbij zijn, want ik voel me op zich redelijk, alleen de onzekerheid is slopend!
Ik wil degenen die het gelezen hebben bedanken en voor degenen die er nu ook net als ik midden in zitten… Heel veel sterkte!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
